Terug op Tinder

Nee, het is niet uit met mijn vriendin. Maak je geen zorgen. Nee, ik zoek ook geen seks buiten huis, of een tweede vriendin voor goede gesprekken. Toch ben ik weer aan het tinderen geslagen. Ik kon de app niet langer negeren. Ik dacht er alles aan gedaan te hebben, maar dat was niet voldoende. Onlangs zette ik na lange tijd mijn tablet weer eens aan en daar verscheen de dating app direct in beeld. Dus startte ik hem op. Niet omdat ik mijn ego wilde boosten. Niet om nieuwe vriendschappen te sluiten. Nee, ik heb zin in pizza.

Gratis pizza

Ja, dat doen we tegenwoordig. Je liket mensen door ze de juiste kant op te swipen. Even wachten of die ander dat ook doet. En dan een gesprek beginnen. Na een half uurtje begint er in je buik wat te rommelen. Het zijn geen vlinders. Ook geen krampen. Nee, je hebt trek. Je hebt zin in pizza. Wat je dan doet? Je vraagt of je match een pizza voor je wilt bestellen. Dat lukt niet bij iedereen. Maar in enkele gevallen komen ze over de brug. Je geeft aan bij welke pizzeria de bestelling geplaatst dient te worden. Vervolgens zeg je dat je de pizza Dimario met sambal wilt. En dan geef je je adres. Een half uur later gaat de bel. Lekker, eten!

Exit Tinder

Ooit was Tinder er om een leuke date mee te scoren. Als giechelende puber vermaakte ik mijn zaterdagavonden met de app en mijn vrienden. We gebruikten elkaars telefoon om nieuwe matches voor elkaar te maken. We gingen gesprekken aan. Adviseerden elkaar wat we moesten zeggen, hoe we op het volgende honk terecht konden komen. Een afspraak in de kroeg. Daar kwam het in veel gevallen niet van. Ik ken maar een paar andere mensen die via Tinder ooit een date hebben gehad. Mijn vriendin, haar vriendin en partner en enkele bloggers. Daar houdt het wel bij op. Meestal komt het niet tot een date. Een gesprek bloedt dood. Of men neemt je in de maling. Door rare vragen te stellen. Een grap met je naam te bedenken. Of pizza te laten bezorgen dus. Nee, voor een date hoef je niet langer op Tinder te zijn.

1 april

Mensen weten dat maar al te goed. Zowel de matches als ik zijn erop bedacht dat één van de twee met andere intenties de app gebruikt. Iedereen is op zijn hoede. Op Tinder is het elke dag 1 april. Je weet nooit of en wanneer iemand je gaat beet nemen. Het is een probleem waar de app geen raad mee weet. Een lastig probleem. Wat is er immers vervelender dan in de maling te worden genomen wanneer er liefde in het spel is? Misschien moet de app een soort scoresysteem introduceren. Dat je kunt aangeven dat iemand daadwerkelijk op een date verschijnt. Één ster is onbetrouwbaar. Vijf sterren een superdate. Of is het vreemd wanneer een man door honderden vrouwen als een betrouwbare date wordt aangeduid? Het lijkt beter te zijn om bedacht te blijven op de gevaren. Dat je zo nu en dan met een domper te maken krijgt doordat iemand een grap met je uithaalt.

Terugpakken

Uiteindelijk kun je wel om zo’n grap lachen. Als een boer met kiespijn, maar toch. Je ziet de humor er van in, start de app een week later weer op en gaat vrolijk verder waar je gebleven was. Je ziet een leuke vrouw, en drukt toch weer op het hartje. Na een match of vier heb je weer een gesprek. En dan begint het weer te kriebelen. Weer geen vlinders. Ook geen krampen. Het is weer die verdomde pizza die je wilt. Je vraagt het netjes, je geeft je bestelling door en wacht tot de bel gaat. Een half uur later loop je naar de deur. Je kijkt voor de zekerheid nog even door het kijkgat en schrikt. Je match staat voor de deur. Met een pizza in haar hand. Stom, je eigen adres opgeven. Of: is dit de beste truc om niet alleen een pizza, maar ook een date te regelen? De Tinderexpert weet wel hoe die man of vrouw naar zijn hand moet zetten.