De wil om te winnen

Spiralz, ‘Tim Henman vs Jarkko Nieminen on Centre Court at Wimbledon‘

Een klein duwtje, trekken aan je shirt en zelfs je moeder uitschelden. Op het voetbalveld is dat al jaren dagelijkse kost. Ik vind dat mooi. Op allerlei manieren je tegenstander uit de wedstrijd proberen te halen. Door zelf goed te spelen, maar ook met behulp van allerlei psychologische trucs. De wil om te winnen zet zich door tot het eind van de strijd. Dan wordt de bijl begraven en drinken we met elkaar bier aan de bar. Zo gaat dat. Daarom kan ik zo genieten van voetbal. En daarom was tennis de afgelopen jaren zo ongelofelijk saai. Tot de komst van Nick Kyrgios.

Vriendin

“Kokkinakis banged your girlfriend”, beet Kyrgios Stan Wawrinka toe tijdens een wissel van speelhelft, met een woeste Wawrinka tot gevolg. Zoiets doe je niet tijdens een potje tennis, is de strekking van diens uitleg. Kyrgios laat weten dat ook Wawrinka zich niet als een gentlemen gedroeg. Daarom vloog de zin zomaar uit zijn mond. Met succes. Wawrinka gaf een set later op, ogenschijnlijk vanwege rugklachten. Of veinsde die deze, nadat hij in die derde set op 4-0 achterstand kwam? Het zal ongetwijfeld nooit naar buiten komen. Maar de uitspraak van Kyrgios zal zeker geen positieve bijdrage hebben geleverd aan het spel van de Zwitserse tennisser.

Kyrgios

Het is niet de eerste keer dat de Australische Kyrgios in het nieuws komt vanwege opzienbarend gedrag op de baan. Eerder dit jaar vergooide hij overduidelijk een game nadat hij zich niet kon vinden in een beslissing van de scheidsrechter. En die keer dat hij zijn racket tegen de grond sloeg waarna deze in het publiek belandde. Of dat hij duidelijk liet weten geen zin te hebben om te tennissen tegen Kazachtstan voor de Davis Cup. En de manier waarop hij omgaat met de mensen die het tennisspel mede mogelijk maken zijn verre van netjes. En toch is het prachtig om naar te kijken. Juist omdat Kyrgios zich niets aantrekt van allerlei regels. Het maakt het spannend om een partij van hem te zien. Wat gaat hij deze keer uitvreten?

McEnroe

In zijn doen en laten lijkt hij een beetje op John McEnroe. Die kon ook zo fanatiek tekeer gaan. Tegen zichzelf, tegen scheidsrechter, het publiek of zijn tegenstander. Alles proberen om maar te kunnen winnen. En dat deed McEnroe. Meerdere grandslamtitels, de nummer 1 positie op de wereldranglijst en een faam in de tenniswereld die nog steeds ongekend is. McEnroe zullen we voor altijd blijven herinneren. Of we dat nu willen of niet.

Moraal

En Kyrgios lijkt diezelfde mentaliteit te hebben. Ook hij laat zich niet sturen door anderen. De Australiër legt zich een eigen moraal op. Eén die weinig rekening houdt met anderen. En terecht. Wie wil winnen, moet niet nadenken over hoe hij op anderen overkomt. Het is de bedoeling om de ander kapot te maken. Zelf zorgen dat je uit iedere situatie voordeel haalt. Enerzijds met fantastisch tennis. Anderzijds door psychologische spelletjes met de ander te spelen. Kyrgios begrijpt dat als geen ander. Hij wil niet de vriendelijkste, mooiste of meest charismatische speler zijn. Hij wil winnen. En daar doet hij alles voor. Binnen de lijnen althans. Dat maakt Kyrgios een aanwinst voor het professionele tenniscircuit. Maar of we hem over tientallen jaren nog zullen herinneren, dat moet nog blijken. Vooralsnog blijven aansprekende toernooiwinsten uit. Niet ongewoon. Met twintig jaar heeft hij nog een heel tennisleven voor zich. Genoeg tijd om zichzelf onsterfelijk te maken.