Genieten van Amsterdam

Dronken op straat. Opeens besef ik hoe mooi ze is. Zo was ze mij nog nooit eerder opgevallen. Zo had ik haar nog nooit bekeken. Amsterdam. Het liefst loop ik zo snel mogelijk naar mijn bestemming. Massa’s toeristen ontwijkend, uitkijkend voor rode stoplichten negerende fietsers en zebrapad negerende taxi chauffeurs. Maar vannacht zij ik opeens haar schoonheid. Ik ben verliefd.

Zelfkennis

Eerder schreef ik waarom ik niet van reizen houd. Of eigenlijk waarom velen met een verkeerd idee het vliegtuig op stappen. Mensen verwachten een heleboel en komen dan bedrogen uit. Ze zijn teleurgesteld. Het is niet precies zoals de reisverslagen je doen geloven, of de foto’s proberen te vertellen. En daar kun je iets van leren. Namelijk dat reizen vooral, of per definitie, iets is dat je zelfkennis geeft. Wat vind jij mooi, wat vind jij belangrijk, waar krijg jij nu echt een vakantiegevoel van? Dat krijg je niet uit blaadjes, uit tips die anderen geven, maar door het zelf te ervaren. Wie dat beseft, begrijpt: om een mooie reis te maken, hoef je niet naar de andere kant van de wereld. Dat kan ook in je eigen woonplaats.

Functioneel

De meeste reizen die we maken laten dat niet zo zeer zien. Dat komt omdat we zulke reizen niet in de juiste modus maken. Onze blik is ernstig beperkt, waardoor we niet van de mooie dingen kunnen genieten die, als we de juiste blik hadden, dat genot wel zouden geven. De modus waarin we reizen is functioneel. Een modus waarin het het schone ontelbare keren in ons gezichtsveld kan verschijnen, maar niet door onze blik als zodanig wordt herkend. Dat is zonde. Want wie er wel voor open staat, wordt iedere dag zoveel meer geraakt dan in die gehele ene vakantie die de gemiddelde persoon beleeft. En wie zijn vakantie verkeerd plant, zal aan mooie momenten in het geheel niet toekomen.

Plannen

Immers, wie alles plant, heeft geen ruimte voor verrassingen. Bij voorbaat is de blik van de plannende reiziger versmald. Hij doet dat zelf. Door van tevoren zijn gehele reisschema vol te stouwen met activiteiten die hij wil doen. Hij maakt zijn reis functioneel. Dag één aankomst, inchecken in hotel A en verkenning van wijk B. Dag twee musea C, D en E. Dag drie een ronde door wijk F. Dag vier café G en terras H. En tenslotte dag vijf uitchecken en terugkeer naar land van herkomst. Nergens in het schema is ruimte ingebouwd voor impulsiviteit, de mogelijkheid om iets onverwachts te doen. Je doet dingen die anderen leuk vonden, of die deze aanbevelen omdat het bij hen paste. Maar past dat ook bij jou? Leer je zo genieten van wat jij mooi vindt? Is het daarom niet verstandiger op reis te gaan zonder een nauwgezet plan? Eén dat je dwingt rond te kijken, op zoek naar iets dat jou aanspreekt?

Rome

Op die manier vertrokken mijn vriendin en ik onlangs richting Rome. En het was er fantastisch. Ik had mij niet bemoeid met enige planning dan ook. En dus gebeurde het dat we niet het Colosseum zijn ingegaan, het Pantheon alleen zijn langs gelopen en bij het Vaticaan vooral de enorme rij hebben bewonderd. Met als hoogtepunten een geweldig uitzicht over de oude binnenstad, heerlijk eten tussen de studenten en lekker bier in een wijk waar het massatoerisme nog op gang moest komen. Hoezo, naar Rome gaan voor wat de oude Romeinse culturele heeft voort gebracht? De stad bruist ook nu nog, zelfs wanneer er geen toerist te bekennen is.

Amsterdam

En zo keek ik afgelopen zaterdag even naar Amsterdam. Omdat ik, hoewel ik op weg was naar het station, even mijn blik gunde door de straten waar ik liep. De buurt die ik doorkruiste en de panden die daar stonden. Even kreeg ik weer dat gevoel dat ik had in Rome. Omdat ik niet puur functioneel keek en de route volgde die ik moest lopen, maar op gevoel de weg probeerde te vinden. Zou ik zo mijn hele leven de wegen die ik ga kunnen bewandelen, vroeg ik mijzelf af. Tot plots het station voor mij opdoemde, ik wakker schrok uit mijn gedachten, de trein instapte en het liefst zo snel mogelijk mijn bed in wilde duiken.