De alternatieve top 5 voor het Eurovisie Songfestival

Hebben jullie dit weekend ook zo genoten van het Eurovisie Songfestival? Ik wel. Het is de eerste keer dat ik de volledige uitzending met volle aandacht heb bekeken. Ik moet bekennen. Ik ben om. Niet ieder nummer kon mij bekoren. Dat maakte spectaculaire visuals zoals die bij de Russische inzending meer dan goed. Waarna er weer een lied te horen was dat wel voldoet aan deze kritische luisteraar. De puntentelling, schijnbaar vernieuwd, bleef tot op het eind spannend. Hoe kan een nummer dat door de vakjury zo slecht wordt beoordeeld toch hoog in de top tien eindigen? Door vele thuisstemmers. Eerlijk? In Rusland moet men er niets van weten. Oekraïne daarentegen juicht. Weet het toch nog een referendum te winnen. Was het ook een terechte winnaar? Dat dan weer niet. Daarom een alternatieve top vijf waar verder niemand het mee eens hoeft te zijn.

5. Nederland: Douwe Bob – Slow down

Als Nederlander kan ik er niet omheen. Onze inzending hoort thuis in de top vijf. Binnen de vakjury was die mening niet toegedaan. Toch was er één land dat ons de volledige twaalf punten gaf. IJsland. Een prachtig land dat bovendien een fantastische muziekcultuur kent. Fijn om de bevestiging te krijgen dat onze inzending gewoon goed was.

4. België: Laura Tesoro – What’s the pressure

Onlangs moest ik plots mijn telefoon tevoorschijn halen voor de app Shazam. Na de uitzending van één van Belgisch mooiste wielrenkoersen kwam er plots een clip met aanstekelijke muziek voorbij. Donderdag hoorde ik het nummer weer in de tweede halve finale van het Songfestival. België dus. Net als de vakjury en het publiek zet ik deze inzending net boven Nederland. Want ja, die Belgen weten gewoon hele toffe muziek te maken.

3. Bulgarije: Poli Genova – If love was a crime

Van een steengoede tekst moet de ingestuurde Poli Genova het niet hebben. De catchy deuntjes die die tekst ondersteunen maken een hoop goed. Daarbij hebben de lichtgevende onderdelen van haar pak precies dat komische effect waar het Songfestival om draait. Een fijne track, die je moeiteloos kan meezingen met een humoristisch tintje. Met die ingrediënten hoor je in de top drie thuis.

2. Australië: Dam Im – Sound of silence

Ik moest er niets van hebben. Een vrouw die lui op het podium ligt te zingen. Had ik het geluid maar direct aangezet. Dan had ik geweten dat het hier niet om een spectaculaire show gaat. Muziek staat voorop en dat is te horen. Bij de vakjury de overduidelijke winnaar. Het publiek was minder overtuigd waardoor Australië uiteindelijk een derde plaats bereikte. Niet slecht voor een land dat niet bij Europa aangesloten is.

1. Georgië: Nika Kocharov and Young Georgian Lolitaz – Midnight Gold final

En de winnaar is…. Georgië! Dat de band die het Oost-Europese land stuurde bij de liveshow niet zou gaan winnen stond bij voorbaat vast. Geen refrein, een luie zanger, te veel band om ook maar een kleine kans te maken. Dat maakt het nummer niet minder goed. Muzikaal gezien het hoogtepunt van de finale. Jammer dat het daar niet alleen om draait. Overigens vond het Britse contingent anders. De vakjury schonk twaalf punten. Maar das logisch voor een land waar muziek en bandcultuur hand in hand gaan.